Een namiddagje naar vriendinnetje K.
Vroeger was dat praten en lachen,
heel veel lachen...
tranen met tuiten lachen...
en smullen!
Nu met mijn twee prutsen
en een stoer kereltje die daar rondlopen,
aandacht vragen,
om de haverklap naar de wc moeten,
of half stikken in een mandarijntje.
Zien die namiddagen er een beetje anders uit.
Soms al wat paniekerig
(mandarijntje).
Maar lachen doen we nog steeds
en dat gebabbel is soms al eens met een mond vol madeleinekes.
Of een overheerlijk stuk taart die ze uit haar oventje tovert.
Ze zet die lekkere dingen ook op haar blog
en daar mocht ik eens iets voor maken.
Een feetje met wat roze was de vraag.
In ruil voor iets overheerlijks,
zakenvrouw dat ik ben,
ik doe dat niet voor niks...